Normalizowanie

Celem normalizowania jest nadanie stali jednolitej, drobnoziarnistej struktury. Proces ten jest używany do uzyskiwania przewidywalnej mikrostruktury i zagwarantowania określonych właściwości mechanicznych stali.

Korzyści

Po kuciu, walcowaniu na gorąco lub odlewaniu mikrostruktura stali jest często niejednorodna oraz zawiera duże ziarna i niepożądane składniki strukturalne, takie jak bainit i węgliki. Taka mikrostruktura ma negatywny wpływ na właściwości mechaniczne stali i na skrawalność. Dzięki normalizowaniu stal może uzyskać bardziej drobnoziarnistą, jednorodną strukturę o przewidywalnych właściwościach i skrawalności.

Aplikacje i materiały

Normalizacja jest używana głownie dla stali węglowych i niskostopowych w celu normalizacji struktury po kuciu, walcowaniu na gorąco lub odlewaniu. Twardość uzyskiwana po normalizacji zależy między innymi od zastosowanej szybkości chłodzenia (około 100-250 HB).

Dane procesowe

Normalizowanie polega na nagrzaniu obrabianych elementów do stanu zapewniającego wystąpienie jednorodnej struktury austenitu ( 30-50 ^oC powyżej temperatury Ac3 lub Accm). Wygrzanie w czasie pozwalającym uzyskać drobne ziarna austenitu i powolne chłodzenie (powietrze, gaz). Ziarna austenitu są znacznie mniejsze niż wcześniejsze ziarna ferrytyczne. Podczas chłodzenia są formowane nowe ziarna ferrytu o znacznie mniejszej wielkości. W niektórych przypadkach zarówno nagrzewanie, jak i chłodzenie odbywa się w gazie ochronnym w celu uniknięcia utlenienia i odwęglenia. Prawidłowo wykonana normalizacja ma na celu uzyskanie drobnego ziarna, równomiernego rozłożenia składników strukturalnych, zwiększenia wytrzymałości i plastyczności, polepszenia obrabialności, zmniejszenia naprężeń własnych i przygotowanie elementu do dalszych operacji obróbki cieplnej.